Het is voor ons niet noodzakelijk om de lichamen van dieren of delen daarvan te gebruiken of te consumeren. Ook melk en eieren hebben wij als mens niet nodig. Toch is de meesten van ons als kind aangeleerd dat dit wel zo is en op onze onschuldige kindervragen kregen we de meest vage antwoorden.
Ook nadat ze volwassen zijn geworden blijven de meeste mensen vasthouden aan de sprookjes uit hun kindertijd, de sprookjes over ‘blije dieren’, sprookjes die deze ‘blije dieren’ laten leven in een prettige omgeving en sprookjes over ‘blije dieren’ die ons met liefde hun melk, eieren en lichaamsdelen geven.
Deze zoete leugen wordt net zo lang uitgebuit door reclamemakers als dat volwassenen het willen blijven geloven. Als volwassenen blijven non-vegans zich krampachtig vasthouden aan die sprookjes omdat zij niet geconfronteerd willen worden met de door bloed doordrenkte waarheid van de echte veeindustrie.
Het is ook niet verwonderlijk dat zij in elkaar krimpen wanneer ze de enorme omvang van het geweld, waar zij medeverantwoordelijk voor zijn, moeten erkennen. De kakofonie van angst en verlies, de mate van terreur, van degradatie en van wanhoop die zij de kwetsbare dieren aandoen die in paniek proberen te ontsnappen aan de bruutheid van hun beul.
De dag dat zij besluiten om diep adem te halen, hun ogen te openen en de confrontatie met de waarheid aan gaan, is de dag dat zij zeggen: ‘Genoeg! Wij hebben geen andere keus dan veganist te worden!’
Doe het vandaag! Voor hún bestwil.
.
Vrij vertaald van There’s an Elephant in the Room (23-06-2016)
VATD-blog 